به گزارش هفت چشمه به نقل از شبکه اطلاع رساني راه دانا؛ دلدادادگي اصلاح طلبان به آمريکا و غرب آنقدر در دل اين جريان ريشه دوانده که تفاوتي نمي کند ايران در مذاکرات دست برتر را دارد يا نه؟ آمريکا از برجام خارج شده است يا نه؟ و مذاکره براي تامين منافع ملي است يا فقط قرار است پاي ميز مذاکرات بنشينيم و وانمود کنيم که دو طرف از روي رضايت و بازي برد- برد در حال لبخند زدن هستند.
اصلاح طلبان که در جريان مذاکرات دولت قبل امضاي کري را تضمين کننده تعهدات غرب مي دانستند در سناريوي تکراري اين بار جو بايدن را ضامن تعهدات در مذاکرات وين معرفي مي کنند.
روزنامه سازندگي امروز در مطلبي به مسئله دريافت تضمين ايران از آمريکا پرداخته و از قول يک مقام آگاه مدعي شده است: ايران تأکيد دارد حتماً رئيس‌جمهور آمريکا امضاي خود را پاي اين قرارداد بگذارد(!)
اين ادعاي پايگاه خبري سازندگي در حالي مطرح شده است که سعيد خطيب زاده، سخنگوي وزارت امور خارجه در آبان ماه امسال در جريان نشست خبري با رسانه ها گفت: شرط بازگشت آمريکا به برجام، برداشتن تحريم‌ها به صورت موثر، يکجا و قابل راستي آزمايي است و امضاي رئيس جمهور آمريکا قابل اتکا نيست.
خطيب زاده اين را هم گفته بود که ايالات متحده به شمول دولت فعلي آمريکا نشان داده که نمي‌تواند پاي تضمين‌هاي خود بايستد و امضاي رئيس جمهور آمريکا، آنچنان که ادعا مي‌کنند قابل اتکا و ارزش نيست لذا طبيعي است که جمهوري اسلامي ايران و تيم مذاکره کننده بر اخذ تضمين‌هاي لازم تاکيد داشته باشد.
سناريوي بازي با امضاهاي بي ارزش اصلاح طلبان البته تنها به اميد بستن به امضاي بايدن مربوط نيست. سال ۹۴ عراقچي (عضو تيم مذاکره‌کننده دولت روحاني)، نامه کري (وزير خارجه وقت آمريکا) را "داراي تعهد حقوقي و سياسي" دانسته و گفته بود: «در روابط بين‌الملل، نامه دو نفر، تعهدآور است که يکي نامه رئيس دولت است و ديگري نامه وزير امور خارجه؛ اين نامه، امضاي وزير خارجه آمريکا را دارد و اجراي موفق برجام را تضمين کرده است» که اين تفکر به سمبل ساده‌انگاري در سياست‌خارجي معروف شد.
جمله «امضا کري تضمين است» جمله اي بود که روزنامه هاي زنجيره اي اصلاحات آن در جريان مذاکرات بر آن موج سواري کردند.
انتهاي پيام/ک